Choroby układu ruchu nie należą do najłatwiejszych w rozpoznaniu. Jest to spowodowane występowaniem dużej ilości schorzeń, które przybierają podobny przebieg i dają te same objawy. Fizjoterapia właściwe rozpoznanie stawia dzięki wykorzystaniu metody określanej jako diagnostyka różnicowa.
Czym jest diagnostyka różnicowa?
Diagnostyka różnicowa to metoda dochodzenia do właściwego rozpoznania choroby przy wykorzystaniu metody stopniowego eliminowania możliwości wystąpienia pewnych jednostek chorobowych. Dzięki temu, w finalnym efekcie zostanie choroba, która najbardziej pasuje do całego obrazu i wszystkich zebranych danych.
Diagnostyka w fizjoterapii
Fizjoterapia zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem schorzeń dotyczących układu ruchu. Polega na odrzuceniu możliwości wystąpienia pewnych chorób, zawężeniu wąskiego pola potencjalnych schorzeń i podjęciu decyzji o ewentualnym skierowaniu do specjalisty. Diagnoza jest zatem pierwszym, wstępnym krokiem w drodze leczenia. Objawy dotyczące układu ruchu mogą bowiem wykraczać poza choroby o charakterze czysto fizjoterapeutycznym. Silne bóle pleców mogą być wynikiem tzw. lumbago, ale może to być również oznaka np. kamicy nerkowej. Fizjoterapeuta dokonuje szczegółowej analizy wszystkich danych, sprawdza wszelkie odchylenia i dokonuje oceny dotyczącej charakteru schorzenia oraz dalszego leczenia.